شرکت Seagate تا سال ۲۰۳۰ هارد دیسک ۱۰۰ ترابایتی را عرضه خواهد کرد

شرکت Seagate قصد دارد ظرفیت هارددیسک‌ را تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰۰ ترابایت برساند. این عدد اعجاب انگیز تقریباً سه برابر ظرفیت بالاترین مدل‌های سیگیت است که تاکنون به فروش رسانده‌اند. در ژانویه ۲۰۲۵، آن‌ها یک درایو ۳۶ ترابایتی مبتنی بر فناوری HAMR را معرفی کردند و قرار است در ادامه سال جاری مدل ۶۰ ترابایتی آن عرضه شود.

رسیدن به این ظرفیت ۱۰۰ ترابایتی به معنای بهینه‌سازی فناوری ضبط مغناطیسی با کمک حرارت (HAMR)، بهبود دقت حرکت هد خواندن/نوشتن روی پلاتر و پایدار نگه‌داشتن دیسک‌های چرخان در سرعت‌های بالا بدون ایجاد لرزش یا نویز بیش از حد است.

 اما چرا هنوز به دیسک‌های چرخان اهمیت می‌دهیم وقتی SSDها همچنان در حال سریع‌تر شدن هستند؟ میزان هزینه دربرابر هر ترابایت در HDDها هنوز بسیار پایین‌تر است، به‌خصوص وقتی صحبت از نصب تعداد بالا به‌صورت Rackهای متوالی در مراکز‌داده عظیم باشد.

به گفته‌ مدیر ارشد بازرگانی سیگیت، به‌واقع هیچ فناوری دیگری در حال حاضر نمی‌تواند تعادلی میان قیمت، ظرفیت و دوام مثل HDD ارائه دهد. چون مدل‌های بزرگ هوش‌مصنوعی برای تعلیم مؤثر به مجموعه‌داده‌های عظیم نیاز دارند، مراکز‌داده به طور مداوم تحت فشارند تا راهکارهای ذخیره‌سازی ارزان‌تری پیدا کنند.

افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی در هر درایو به معنای اشغال فضای Rack کمتر، مصرف برق کمتر و راهکارهای زیرساختی ساده‌تر برای خنک‌کنندگی است. همه این موارد باعث صرفه‌جویی‌های مالی چشمگیری برای مراکزداده یا دیتاسنترها می‌شوند.

رقابت هارددیسک و SSD در فضای ذخیره اطلاعات انبوه

شرکت Seagate همچنین بر روی اعتبار زیست‌محیطی خود نیز تأکید بالایی دارد. آن‌ها می‌خواهند همه‌ کارخانه‌هایی که این هارددیسک‌ها را می‌سازند با انرژی تجدیدپذیر فعالیت کنند تا ردپای کربن مربوط به ساخت هر دیسک کاهش یابد. طبق محاسبات سیگیت، آن‌ها ادعا می‌کنند که HDDها به دلیل طول عمر بیشتر و مسیرهای بازیافت دردسترس برای قطعات مکانیکی، میزان کربن نهایی کمتری به ازای هر ترابایت نسبت به SSD دارند.

در همین حال، شرکت‌هایی مانند مایکروسافت قصد دارند تا ژوئن ۲۰۲۵ حدود ۸۰ میلیارد دلار در ظرفیت مراکزداده‌ جدید سرمایه‌گذاری کنند. این گونه هزینه‌های کلان به این معناست که تقاضا برای درایوهایی با ظرفیت بسیار بالا به این زودی‌ها روند کاهشی به خود نخواهد دید.

در کل نباید رقابت ایجادشده توسط SSDها را فراموش کرد چون مشخص است درایوهای دارای حافظه NAND بسیار سریع هستند. اما وقتی هزینه در برابر هر بایت در این مقیاس بررسی شود، هنوز هم هارددیسک‌ها انتخاب اول هستند.

به منظور ذخیره‌سازی داده‌هایی که نیاز به دسترسی با نرخ تاخیر بسیار پایین ندارند، مانند ذخیره‌سازی آرشیوی یا داده‌های حجیم و خام، HDDها بی‌رقیب‌اند. سیگیت معتقد است که با افزایش چگالی بیت به ازای هر اینچ از یک پلاتر، می‌تواند شاخص توان به ازای ترابایت را کاهش دهد، به‌طوری که نیاز کلی به توان برای ذخیره هر اگزابایت (exabyte) همچنان کاهشی باشد.

به نظر شما رسیدن به هارددیسک‌های 100 ترابایتی منطقیست؟ یا SSDها به پیشرفت‌هایی برای رقابت با آن‌ها دست پیدا خواهند کرد؟